Projekat Centra mjesne zajednice u Gošićima primjer je nedostajuće društveno angažovane arhitekture, koja u poslednjih 20ak godina zbog manjka ulaganja u javne prostore i objekte, postaje marginalizovana projektantska aktivnost. Rijetki projekti ove tipologije vraćaju arhitekti ulogu humaniste, koju su potisnuli zahtjevi i interesi investitora. U ovom slučaju jedna mala lokalna zajednica dobila je višenamjenski prostor za različite slobodne aktivnosti, od kulturnih manifestacija do sportskih događaja, od dječije igre do okupljanja mladih ili druženja starijih. Stoga i uprkos ograničenim sredstvima, zbog čega je kvalitet izrade pojedinih elemenata i detalja izostao, značaj ovog Centra prevazilazi materijalnu potpunost